Dawne dzieje szkoły w Kazimierzu
Kiedy szkoła w Kazimierzu została założona i jaki miała pierwotnie charakter, dokładnie nie wiadomo. W spisie urodzonych w tutejszej parafii w roku 1623 spotykamy dzieci Mikołaja Bakalarza, można wnioskować, że był on nauczycielem. W aktach kościelnych znajdujemy pismo podprefekta powiatu zgierskiego Łady, wydany w dniu 23. VII. 1810 roku wzywające do powołania Rady Szkolnej, dokonania spisu dzieci i założenia szkoły. Czy jednak szkoła powstała nie stwierdzono. W spisie inwentarza z roku 1819 znajdujemy wzmiankę, iż budynku na szkołę brak (szkoła mogła jednak funkcjonować). Według raportu komisarza obwodu łęczyckiego, szkoła w Kazimierzu w roku 1842 istnieje z płacą roczną nauczyciela – 500 zł. Dalej spotykamy korespondencję proboszcza z władzami, dotyczącą sporu księdza z nauczycielami. Ksiądz pragnie nauczyciela wydalić i obsadzić miejscowego organistę, twierdząc, że ten jest więcej bogobojny i nabożny. W 1864 roku został wybudowany budynek szkoły, tak zwana ,,stara szkoła’’, gdzie mieściła się klasa i mieszkanie dla nauczyciela. Dzieci przychodziły do szkoły również z dalszych wiosek. Nauka odbywała się tylko w miesiącach zimowych, lecz przez cały dzień. Do nauki czytania wydawano książki do nabożeństwa, do pisania tablice. Umeblowanie szkoły nie było przystosowane do jej potrzeb. Początkowo proste ławki bez pulpitów musiały wystarczyć. Przy pisaniu dzieci opierały tabliczki na kolanach lub też siadały na podłodze kładąc tabliczki na ławkach. W nauczaniu dzieci młodszych brały udział dzieci starsze. Z czasem wprowadzono nowe podręczniki, podzielono dzieci na oddziały i ulepszono meble szkolne.
W roku 1905 w czasie strajków szkolnych, dzieci tutejszej szkoły również strajkowały dopominając się nauki w języku polskim. Dochodzenie przeprowadzone osobiście w Kazimierzu przez ówczesnego inspektora i policję, celem wykrycia sprawców podżegania strajku, nie dały pozytywnego rezultatu. W rezultacie szkoła została zamknięta na dłuższy czas, nauczyciel zaś zwolniony.
W czasie I wojny światowej (1914 -1918) szkoła przeważnie była nieczynna. Akta szkolne, książki i zbiory, zostały doszczętnie zniszczone przez różne wojska, które kwaterowały w budynku szkolnym. Meble, płoty, podłogi, a nawet drzwi i okna spalono na ogniskach żołnierskich. Podczas walk o Łódź w roku 1915 cześć Kazimierza została spalona i rozbita przez pociski. Budynek szkolny został uszkodzony, ale ocalał. Po wojnie został wykorzystany na tymczasowe mieszkanie dla kilku rodzin pogorzelców.
Przez pewien czas istniała w Kazimierzu ochronka, w której uczono czytać i pisać. W roku 1918 szkoła została zamieniona na dwuklasówką.
Dzięki wprowadzeniu w życie obowiązku szkolnego, stopień organizacyjny szkoły został podniesiony do trzyklasowej. Lokale były wynajmowane w różnych miejscach Kazimierza, gdyż w budynku szkolnym mieściła się tylko jedna klasa. Z dniem 1. VIII. 1930 r. dzięki staraniom inspektora p. Seiba i życzliwym współudziale ludności udało się podnieść stopień organizacyjny szkoły do pięcioklasowej, przy zlikwidowaniu dwuklasowej szkoły w Babicach. W Babicach pozostawiono jedną klasę jako filię szkoły w Kazimierzu. Z dniem 31.VIII. 1934 r. stopień organizacyjny szkoły został podniesiony do siedmioklasowej, przez likwidacje jednoklasowej szkoły w Mirosławicach. Likwidacja szkół w Babicach i Mirosławicach spotkały się z bardzo energicznymi protestami ludności tych wiosek. Okolica uzyskała siedmioklasową szkołę, co umożliwiło młodzieży przechodzenie do rzemiosła oraz szkół średnich i zawodowych. W tym czasie w szkole zatrudniono siedmiu nauczycieli, wraz z kierownikiem i księdzem w niepełnym wymiarze godzin. W związku z podniesieniem stopnia organizacyjnego, udało się w roku 1930 wynająć lokal w domu prywatnym, gdzie mieściły się 3 sale szkolne i mała kancelaria, która umożliwiała przechowywanie aktów i zbiorów szkolnych. W roku 1932 wynajęto lokal w nowym domu parafialnym, tzn. ,,organistówce’’, gdzie szkoła zajęła cały parter – 4 sale szkolne, kancelarię, pomieszczenie na pomoce naukowe i korytarz. Uzyskanie tych lokali uważne było za sukces, gdyż w ten sposób większość klas mogła być skupiona w jednym miejscu, co znacznie ułatwiło organizację pracy. Posiadanie pomieszczenia na pomoce naukowe, spowodowało ich gromadzenie. W roku 1932 szkoła miała już znaczne zbiory, a chcąc pochwalić się swym dorobkiem i tym samym zaproponować szkołę wyżej zorganizowaną, stworzyła wystawę pomocy szkolnych w Kazimierzu, którą zwiedziło bardzo dużo osób. W roku 1933 poważna ilość pomocy naukowych została wysłana na wystawę do Łodzi, zorganizowaną dzięki staraniom. inspektora p. Ochędalskiego oraz na konkurs pedagogiczny do Lwowa. Biblioteka szkolna posiadała w roku 1933 ponad 400 książek.
Szkoła tutejsza nie ograniczała się tylko do pracy z dziećmi, lecz również oddziaływała na środowisko przez prace nauczycieli w organizacjach społecznych, gospodarczych i poczynaniach gromadzkich czy gminnych.
W ciągu kilku lat szkoła organizowała kursy dla dorosłych, później zaś świetlice środowiskowe.
W roku 1928 szkoła przeprowadziła po raz pierwszy w swoim ogródku hodowlę morwy białej, przyczyniając się do zadrzewienia okolic setkami tych pożytecznych drzew. Jednocześnie przeprowadzono doświadczalną hodowlę jedwabników, zapoznając ludność z tą nową gałęzią hodowli.
Najważniejsze daty z historii nauczania w Kazimierzu.
I połowa XVIII w. – pierwsze wzmianki w dokumentach o nauczaniu w Kazimierzu,
1824 – 1839 – wybudowanie pierwszego budynku szkoły,
1864 – wybudowanie drugiego budynku szkoły, zwanego przez mieszkańców ,,starą szkołą’’, posiadała ona jedną klasę i mieszkanie dla nauczyciela,
1905 – strajk szkolny w obronie nauki w języku polskim,
1928 – rozpoczęcie doświadczalnej hodowli morwy białej i jedwabników przez nauczycieli i uczniów w ogrodzie szkolnym,
1933 – wysłanie zbiorów szkolnych i pomocy naukowych na wystawę pedagogiczną do Lwowa,
1934 – podniesienie stopnia organizacyjnego szkoły do siedmioklasowej,
1937 – rozpoczęcie budowy obecnego budynku szkoły,
1985 – remont szkoły, wybudowanie łazienek w budynku szkoły i zmiana systemu ogrzewania z piecowego na kaloryferowy,
17 kwietnia 1995 – nadanie szkole imienia Marii Konopnickiej i sztandaru,
2000/2001 – generalny remont budynku szkoły, zmiana systemu ogrzewania na gazowy,
9 października 2002 – oddanie do użytku małej sali gimnastycznej – tzw. łącznika,
23 luty 2006 – otwarcie sali gimnastycznej z zapleczem sanitarnym, powrót do tradycji noszenia tarczy szkolnej,
2007 – otwarcie siłowni,
Nadanie imienia i sztandaru szkole
,,Zrodzić ducha w ciele dziecka – oto jest zadanie szkoły’’ – to motto towarzyszyło uroczystości nadania Szkole Podstawowej w Kazimierzu imienia Marii Konopnickiej i sztandaru dnia 17 kwietnia 1995r. Inicjatorem nadania szkole imienia związanej z ziemią sieradzką pisarki był ówczesny dyrektor szkoły – p. Andrzej Ziemiński, grono nauczycielskie, rodzice i uczniowie. Sztandar ufundowano ze składek dzieci, rodziców, nauczycieli i przy wydatnej pomocy społeczeństwa.
Uroczystość nadania szkole imienia rozpoczęła msza święta w kościele parafialnym w Kazimierzu, na której został poświęcony sztandar w obecności władz oświatowych, przedstawicieli gminy, rodziców, nauczycieli i uczniów. Następnie nadano szkole imię Marii Konopnickiej i przekazano sztandar, na który uczniowie złożyli po raz pierwszy uroczyste ślubowanie. Odsłonięto również popiersie pisarki, które szkoła otrzymała z nazwanego jej imieniem muzeum w Bronowie. W placówce otwarto kącik poświęcony życiu i twórczości patronki. Jej wiersze recytowały dzieci podczas części artystycznej.
23 maja 1996r. po raz pierwszy w szkole w Kazimierzu obchodzono święto patrona szkoły – Marii Konopnickiej.
Otwarcie małej sali gimnastycznej tzw. ,,łącznika’’
Dnia 9 października 2002 r. w Szkole Podstawowej im. Marii Konopnickiej otwarto ,,małą salę gimnastyczną’’ czyli tzw. łącznik. Budowa tego obiektu trwała 6 miesięcy i mieści się w budynku połączonym ze szkoła (obecnie sala została przekształcona na świetlicę i siłownię). Na uroczystość otwarcia przybyło wielu gości: p. H. Cyrulska – starszy wizytator Kuratorium Oświaty w Łodzi, ks. S. Dwornik – proboszcz parafii Kazimierz. S. J. Zawadzka – dyrektor Niepublicznego Przedszkola w Kazimierzu, radni gminy Lutomiersk. P. L. Filipiak – sekretarz Gminy Lutomiersk, p. A. Kiedrzyńska – dyrektor Gminnego Ośrodka Oświaty w Lutomiersku. Dyrektorzy szkół: p. M. Miłosz – dyrektor Szkoły Podstawowej w Szydłowie, p. B. Świstek – dyrektor Szkoły Podstawowej w Lutomiersku, p. C. Bujnowicz – Wasilewska – zastępca dyrektora Szkoły Podstawowej w Lutomiersku, p. T. Rosiak – dyrektor Gimnazjum w Lutomiersku, przyjaciele szkoły, Rada Rodziców, emerytowani nauczyciele, rodzice uczniów, absolwenci.
Ceremonia rozpoczęła się przecięciem wstęgi przez p. T. Borkowskiego – Wójta Gminy Lutomiersk i p. Annę Skępską – dyrektora szkoły w Kazimierzu. Następnie zaproszeni goście i gospodarze zabrali głos. W swych przemówieniach poruszyli istotne tematy dotyczące spraw oświaty oraz wychowania młodego pokolenia.
Na zakończenie wszyscy zgromadzeni obejrzeli przedstawienie, przygotowane przez uczniów.
Otwarcie sali gimnastycznej
23 luty 2006r. stanowi jedną z najważniejszych dat w historii Szkoły Podstawowej w Kazimierzu. W tym dniu oddano do użytku uczniów i całej społeczności lokalnej, nowoczesny obiekt sportowy z zapleczem sanitarnym – salę gimnastyczną.
Na uroczystość otwarcia przybyło wielu gości: p. G. Tyszko – posłanka na sejm RP, p. B. Lisiecki – senator RP, p. J. Szmidt – wiceprezes Wojewódzkiego Funduszu Ochrony Środowiska, p. J. Posmyk – ówczesny kurator Oświaty w Łodzi, p. H. Cyrulska – starszy wizytator Kuratorium Oświaty w Łodzi. Księża z terenu gminy: ks. kanonik F. Jaciubek – proboszcz parafii Mikołajewice, ks. S. Dwornik – proboszcz parafii Kazimierz. S. J. Zawadzka – dyrektor Niepublicznego Przedszkola w Kazimierzu, radni gminy Lutomiersk. P. L. Filipiak – sekretarz Gminy Lutomiersk, p. A. Kiedrzyńska – dyrektor Gminnego Ośrodka Oświaty w Lutomiersku. Dyrektorzy szkół: p. M. Miłosz – dyrektor Szkoły Podstawowej w Szydłowie, p. B. Świstek – dyrektor Szkoły Podstawowej w Lutomiersku, p. C. Bujnowicz – Wasilewska – zastępca dyrektora Szkoły Podstawowej w Lutomiersku, p. T. Rosiak – ówczesny dyrektor Gimnazjum w Lutomiersku, p. Z. Ignatowicz – zastępca dyrektora Gimnazjum w Lutomiersku, p. P. Pączek – dyrektor Gminnego Ośrodka Kultury w Lutomiersku, p. J. Lisiecki – wiceprezes Zarządu Powiatowego PSL, p. E. Tyszko – przewodniczący Samoobrony w powiecie pabianickim, sołtysi z terenu gminy. P. J. Madajski – prezes Zarządu Oddziału ZNP w Konstantynowie. P. A. Frank – kierownik Ludowego Banku Spółdzielczego w Zduńskiej Woli – odział Lutomiersk, p. W. Fisiak – przedstawiciel firmy VARITEX, – radny Sejmiku Wojewódzkiego w Łodzi, p. M. Wasilewska – inspektor nadzoru budowlanego. Zarząd OSP w Kazimierzu, Zarząd Koła Gospodyń Wiejskich w Kazimierzu, przyjaciele szkoły, Rada Rodziców, emerytowani nauczyciele, rodzice uczniów, absolwenci.
Ceremonia rozpoczęła się przecięciem wstęgi
przez p. G. Tyszko, p. B. Lisieckiego, p. J. Szmidta, p. W. Fisiaka,
p. D. Bartczyk, p. Z. Pęśko, p. A. Skępską,
M. Przybyłka – przedstawiciela społeczności uczniowskiej.
Dzieła dokończył p. T. Borkowski – Wójt Gminy Lutomiersk.
W dalszej części uroczystości głos zabrał ksiądz proboszcz – S. Dwornik. Zdaniem księdza ,,Bóg błogosławi czas wolny, jaki przeznaczamy na duchową rozrywkę i ćwiczenia ciała. Kiedy bowiem zabiegamy o tężyznę ciała, łatwiej osiągamy duchową równowagę, a przez to nasze współżycie z ludźmi staje się bardziej braterskie i pogodne.’’ Następnie ks. S. Dwornik poświęcił nowo wybudowany obiekt.
Po wprowadzeniu sztandaru do sali gimnastycznej i części oficjalnej wystąpił gospodarz Gminy Lutomiersk – wójt p. T. Borkowski. W swoim przemówieniu odwołał się do historii placówki. Stwierdził, że w 1991r. zawiązał się społeczny komitet budowy sali gimnastycznej przy szkole w Kazimierzu, w skład którego weszli przedstawiciele Komitetu Rodzicielskiego i Rady Szkoły. Po 14 latach starań, dnia 12 grudnia 2005r. oddano po 5 miesiącach budowy, nowoczesną salę gimnastyczną z zapleczem sanitarnym. Poruszając sprawy szkolnictwa, wójt wypowiedział się na temat oświaty w gminie:,,Władze naszej gminy, mając pełną świadomość ważności problematyki edukacji publicznej, postawiły w tej kadencji, z pośród wszystkich zadań stojących przed Samorządem, rozwiązanie problemu oświaty na pierwszym miejscu. Świadczą o tym zrealizowane duże inwestycje oświatowe i rozległe prace inwestycyjne prowadzone w placówkach oświatowych.’’
Posłanka G. Tyszko, zabierając głos nawiązała do patronki szkoły – M. Konopnickiej, zacytowała kilka jej utworów. Wykazała się dużą wiedzą z zakresu paralotnictwa (sport ten uprawiany jest w Kazimierzu). Przekonywała, że postara się być podporą naszego regionu i będzie wspierała jego rozwój.
Według opinii p. J. Posmyka – ówczesnego kuratora Oświaty w Łodzi, sala gimnastyczna zbudowana nie w siedzibie gminy to rozsądne patrzenie władz gminy Lutomiersk na sprawy oświaty.
P. B. Lisiecki poruszył w swoim przemówieniu problem emigracji młodych, wykształconych Polaków do sąsiednich krajów w celu poszukiwania pracy. Uznał, że należy dołożyć wszelkich starań, aby zmienić tę niekorzystną dla naszego kraju sytuację. Senator, p. B. Lisiecki przekazał pani Annie Skępskiej pamiątkowy medal.
Ks. F. Jaciubek zacytował i omówił fragment myśli T. Morusa mówiący o wychowaniu.
Radny, p. M. Cierpikowski, kończąc swoim wystąpieniem przemówienia zaproszonych gości podsumował całość starań radnych oraz ich determinacje jaką wykazali, aby w Kazimierzu powstała sala gimnastyczna.
Na zakończenie p. A. Skępska – dyrektor szkoły, odczytała list p. G. Janczaka – starosty pabianickiego i A. Ziemińskiego – byłego dyrektora szkoły. Następnie przedstawiła perspektywiczny plan wykorzystania sali gimnastycznej nie tylko przez uczniów, ale i społeczność lokalną. Podziękowała wszystkim, którzy przyczynili się do wybudowania obiektu.
W imieniu społeczności uczniowskiej szkoły w Kazimierzu wystąpił z wyrazami wdzięczności uczeń klasy V, P. Lefik. Tymi słowami zwrócił się do zebranych:,,Któż z nas nie marzy, któż nie stara się zrealizować swoich pragnień. Droga do realizacji celu jest często długa i kręta. Jednak w dzisiejszym dniu jedno z marzeń uczniów i pokoleń absolwentów zostało spełnione. Dzięki wysiłkowi i zaangażowani wielu ludzi, otrzymaliśmy piękny prezent, na który czekaliśmy wiele lat. Ten nowoczesny obiekt pozwoli uczniom całej naszej gminy pożytkować swoją energię w myśl zasady Jona Locke’a ,,W zdrowym ciele, zdrowy duch’’ na tej nowoczesnej sali gimnastycznej.’’ Po tych słowach najmłodsi uczniowie szkoły wręczyli wszystkim osobom, które przyczyniły się do wybudowania sali, stosowne pamiątki.
Na zakończenie goście obejrzeli przedstawienie, do którego tło stanowiła dekoracja przedstawiająca starożytną Olimpię – kolebkę igrzysk olimpijskich.
Płonący znicz, zapalany w pierwszym dniu igrzysk, symbolizował otwarcie sali gimnastycznej.
Uczniowie promowali różnorodne dyscypliny sportu.
Uczennice zaprezentowały się w występach tanecznych, które ubarwiły przedstawienie.
Wystąpił również chór szkolny RE–MI–GAMA. Ceremonia otwarcia sali gimnastycznej przebiegała w miłej, przyjaznej atmosferze. Stanowiła owoc współpracy dyrektora szkoły, nauczycieli, rodziców i władz gminy.
